معرفی یه قهرمان فراموش شده

چاپ شده در یکی از نشریه های محلی

**حقوق آزادی بیان در این مطلب کاملا  باید رعایت شود**

::معرفی یک قهرمان فراموش شده::

آزاده جانباز محمد تقی قربانی

فقط یک ماه بعد از جنگ بود که صدای بال فرشته مـرگ آمـد، فهمیـدم خدا صــدایم زده است.  روحـم از جــسم زخمـی ام جـدا شد و  نور سفیـدی راه آسمان را نشانم داد و سرشار از شادی به سـوی عـرش بـال گشـودم.نزدیکتر که شـدم چشمـم به  درهـای بهشت افتاد و خنـده مسـتانه ام فلـک را در بـر گرفـت. ناگهـان صـدایـی از زمین بلند شــد. برگشــتم و به زمینی کـه برایم حقیر شده بود نگاه انداختـم. در زمین هـویزه بود کهخمپاره ای کنارم خـورده بود، در حال هق هـق های آخــرمبودم که دیدم علی کنارم افتاده، آن طرف مهدی فرمانده گردان را دیـدم که در خـونش مـی غلتید،  کمی دورتر را نظاره کردم حمیـد را دیدم که پشت دوشکا بود، نفس از نفس غرض می گـرفتم مـی خواستم چیزی بگویم که ناگهان سید محمد علی را دیدم، ترکش خمپاره گردنش را دریـده بود، دلم برایش سوخت چرا که 13 سال بیشتر نداشت.

مانـدم خـون دهـم بــرای خمیـنی(ره) یا خـون دل بخورم برای امامم، خامنه ای(مدظله العالی)

هنوز نفس داشتـم ناگهـان  بغضـی گلویم را  گرفت، بین عرش و فرش بـودم، میخـواستم بگویـم ما هنـوز هستیــم اما گلولـه هایـشان امـان نمـیداد  ناگهــان ندایی رسیـد که فرهنگ جبهه باید منتقـل شـود، و بهشت در گرو توست، چشمانم بستـه شـد چشـم که  گشــودم در اردوگاه موصـل بودم 10 سال اسیر آنجـا بودم، به وقت نماز که مـی شد با مشت  و لگـد پیش نمـاز می شدم امـا  در خلـوت خـود چیـزی دگـر می گفتـم،  در تاریــخ 69/6/3  رهایی از زنـدان جسمـم شدم وارد شـهر که شدم ناگهان 30 سال گذشت،  در خلوتم چه فکرهایی که نمیکـردم اما جامعه امـروز بویـی دیگر می دهد، در اسارتم جسمم آزرده می شد و در رهایـی  روحــم! هنـوز خاطراتی دارم از دوران اسـارتـم امـا گوشـی نیسـت کـه  . . . و چـه زیباست روزهایی که خون دل می خورم برای رهبرم.

متنی رو که خوندید یک ادای دینی بود به قهرمانانی که با پول خودشون خودشون رو قهرمان نمی کنن() این کارمم نه یه کار مثلا فرهنگی هست و نه یه کار گزارشی به اسم کار فرهنگی که میزمو نگه داره، فقط یه ادای دین بود. وسلامممممممم.